5 bruidsparen over hun ceremonie

Die magische momenten waarop je naar het altaar loopt, elkaar het jawoord geeft of de ringen bij elkaar mag omschuiven, zullen jullie altijd bijblijven. Deze vijf bruidsparen vertellen over hun onvergetelijke ceremonie.

Joylene & Jens: “Een champagne uit het jaar waarin wij verkering kregen.”

“Een van mijn favoriete momenten van onze ceremonie was het dichtspijkeren van ons champagnekistje. Op Instagram zag ik een filmpje voorbijkomen van een bruidspaar dat een fles wijn in een kistje deed om die op een later moment te drinken. Dat wilden wij ook! Voor onze bruiloft bezochten we samen een wijnzaak en hebben we een mooie fles champagne uitgezocht. Eentje uit 2014, het jaar waarin wij verkering kregen. De champagne was ook alleen gemaakt met druiven uit dat jaar, wat blijkbaar een goed jaar was. Jens bedacht toen dat we na de zeven goede en zeven slechte jaren van onze relatie in 2028 de champagne zouden drinken. Tijdens de ceremonie was ik even bang dat ik op mijn duim zou slaan of dat ik de spijker zo scheef het kistje in zou mepp0en dat het de fles zou raken en breken. Gelukkig ging alles goed en kunnen we over vier jaar van onze wedding champagne genieten!”

Jana & Sanne: “Een week voor de bruiloft is Jana’s jurk nog vlug aangepast”

Jana: “Onze trouwjurken kochten we op dezelfde dag, in dezelfde winkel, maar we konden elkaar niet zien. Voor de pasafspraak hadden we namelijk ieder een eigen afgesloten deel. Pas toen we ieder onze jurk gekozen hadden, mochten we samenkomen.” Sanne: “Dat deden we overigens wel geblinddoekt! Zodat familie en vrienden die we meehadden wel konden zien of onze jurken bij elkaar pasten. En dat deden ze zeker! Een week voor de bruiloft is Jana’s jurk nog vlug aangepast, ze kwam er een maand voor onze trouwdag namelijk achter dat ze zwanger was.” Jana: “Nog niet iedereen op de bruiloft wist het, dus de jurk moest het ook nog een beetje geheim kunnen houden. Pas na de ceremonie hebben we het iedereen verteld. Dat deden we tijdens een groepsfoto waarbij onze fotograaf voorstelde een ‘gekke’ foto te maken. Vervolgens telde ze af: 3, 2, 1, Jana is zwanger!” Sanne: “Die foto is echt geweldig geworden vol verbaasde en blije blikken van onze gasten.”

Eline & Jeroen: “Stiekem de trouwringen omdoen was onze voorpret.”

“Onze ceremonie hebben we klein gehouden, met directe familie en wat vrienden. Jeroen wilde graag geloften voorlezen, maar ik vond dat wel erg spannend. Uiteindelijk ging ik overstag en vond ik het wel erg mooi om te doen. Ik had bedacht dat ik mijn geloften gewoon zou voorlezen zonder in mij op te nemen wat er stond, zodat ik niet zou huilen. Dat hield ik maar twee alinea’s vol, haha. Het omschuiven van de trouwringen was ook wel een dingetje, dat hebben we thuis dan ook meerdere keren geoefend. We waren bang dat we gespannen aan het altaar zouden staan en het niet zou lukken. In de periode voor de bruiloft hebben we onze ringen wel vaker omgedaan in huis, gewoon stiekem voor de lol. Dat was een beetje onze voorpret, maar voor Jeroen was het ook handig om vast aan het dragen van een ring te wennen. Na de ceremonie had ik wel een moment van ontlading en heb ik een traantje gelaten.”

Nog meer echte verhalen lezen? Bekijk dan onze Real Life Wedding-pagina.

Maud & Paul: “Onze trouwringen hebben we zelf gemaakt.”

“Het leukst aan onze ceremonie vond ik het uitwisselen van de trouwringen. Deze hebben we helemaal zelf gemaakt tijdens een workshop smeden. Tijdens de eerste afspraak werkten we aan het ontwerp en het materiaal, en tijdens de tweede sessie mochten we echt aan de slag. Ik heb Pauls trouwring gemaakt en hij die van mij. Die van hem maakte ik van een staafje witgoud en heb ik mat geslagen. Voor mijn trouwring heeft Paul de vorm zo gemaakt dat die bij mijn verlovingsring past, ook van witgoud. Ver volgens heeft de smid diamantjes in mijn ring gezet en de binnenkant gegrafeerd. Voor de ceremonie wilden we eigenlijk dat onze hond de ringen kwam brengen, maar hij was vlak voor de bruiloft geopereerd en mocht niet actief zijn. Toen kozen we ervoor dat onze getuigen de ringen zouden brengen. Ik kreeg Pauls ring van mijn getuigen en Paul kreeg die van mij van zijn getuigen. Na de ringwissel lieten we natuurlijk trots onze zelfgemaakte ringen zien.”

Tamara & Peter: “Iedereen zat al te huilen.”

“Voor de ceremonie wilde ik mij graag laten weggeven. Zelf heb ik geen contact met mijn familie, maar vond ik het wel mooi dat een vaderfiguur mij zou weggeven. De keus viel dan ook snel op mijn schoonvader, Cees. Helaas is hij ernstig dementerend en wordt het alleen maar slechter. Dat hij bij onze bruiloft kon zijn, was al bijzonder. Een half jaar voor de bruiloft vroeg ik hem of hij mij wilde weggeven. Hij is niet altijd even helder, maar hij begreep gelukkig wat ik vroeg en zei ‘ja’. Toen we op de grote dag zelf samen de zaal in liepen, zat iedereen al te huilen. Mijn man Peter en ik hadden een intieme bruiloft en iedereen wist ook waarom dit weggeven zo bijzonder was. Lopend naar het altaar kneep Cees stevig in mijn hand. “Mijn meisje”, zei hij steeds. De gehele ceremonie heeft hij helder en bewust meegemaakt, hij praat er nu nog over. We zullen deze dag nooit vergeten.”